គឺជារឿងធម្មតារបស់ “ស្នេហា” ដែលត្រូវតែប្រសព្វជួបនឹង “ក្តីសមបំណង” និង “ក្តីខកបំណង”...។ សេចក្តីសុខ និងក្តីទុក្ខសោក បើបានជួបនឹងស្នេហាដែលល្អៗ គឺបានន័យថា អ្នកសំណាងល្អណាស់ ចុះបើជួបនឹងស្នេហាដែលខកបំណង ដែលចង់ “បំភ្លេច” តែទោះជាខំប្រឹងបំភ្លេចយ៉ាងណា ក៏មិនអាចបំភ្លេចបាន ព្រោះវានៅតែដក់ដិតជាប់នៅក្នុងបេះដូងវិញនោះ តើអ្នកត្រូវធ្វើយ៉ាងណា? តើអ្នកធ្លាប់ដាក់សំណួរបែបនេះចំពោះខ្លួនឯងដែរឬទេ?
ពិតហើយ ដែលការចងចាំរបស់មនុស្សយើងម្នាក់ៗវាខុសគ្នា អ្នកខ្លះឆាប់ភ្លេច អ្នកខ្លះក្រភ្លេចនិងអ្នកខ្លះមិនងាយភ្លេច ទោះជាខំព្យាយាមបំ-ភ្លេចយ៉ាងណា ក៏មិនអាចបំភ្លេចបាន ក្នុងខួរក្បាលនៅតែវឹលវល់នឹកឃើញតែរូបភាពចាស់ៗ រឿងរ៉ាវកាលពីអតីត អារម្មណ៍ចាស់ៗពីមុនដែលរូបអ្នក ឬគេធ្លាប់បានប្រគល់ឱ្យគ្នាទៅវិញទៅមក ទីកន្លែងដែលធ្លាប់ដើរដឹកដៃគ្នាកាលគ្រាដំបូងបាយក្នុងហាងនេះដែលយើងធ្លាប់ញ៉ាំជាមួយគ្នាជាប្រចាំ កុនរឿងនោះដែលគេ ឬនាងចូលចិត្តមើល។ល។
ពិតមែនហើយថា “ពេលវេលាមិនអាចធ្វើឱ្យនរណាភ្លេចនរណាបានឡើយ” តែវិធីដែលល្អគឺ បើនៅតែមិនអាចបំភ្លេចគេបាន ក៏ចាំត្រឹមតែថាគេលែងស្រឡាញ់យើងទៅបានហើយ ហើយវិធីមួយទៀតគឺ តើហេតុអ្វីបានជាអ្នកមិនព្រមប្រមូលការចងចាំចាស់ៗ អនុស្សាវរីយ៍ចាស់ៗដែលអ្នកនិងគេធ្លាប់បានធ្វើរួមគ្នាទាំងនោះ ដាក់ចូលទៅក្នុងទីជម្រៅនៃបេះដូង រួចចាក់សោរបិទវាឱ្យជិតឈប់រំឭក ហើយរង់ចាំដល់ថ្ងៃណាមួយដែលអ្នកមានអារម្មណ៍ថា ត្រៀមខ្លួនរួចរាល់ជាថ្មីម្តងទៀតហើយ ស្នាមរបួសដែលធ្លាប់មាននោះជាសះស្រួលបួលហើយ សឹមបើកទ្វារបេះដូងជាថ្មីម្តងទៀតក៏មិនមែនជារឿងអីប្លែកដែរ។
ចូរសាកល្បងសួរបេះដូងខ្លួនឯងទៅមើលថា តើចង់មានសេចក្តីសុខជាមួយនឹងបច្ចុប្បន្នថ្ងៃនេះ ឬចង់មានសេចក្តីសុខជាមួយនឹងអតីតកាលដែលកន្លងហួសទៅហើយ ដែលមិនអាចនឹងវឹលត្រឡប់មកឱ្យអ្នកកែកុនជាថ្មីទៀតបាននោះ? ចូរកុំភ្លេចថា ជីវិតត្រូវតែឈានទៅមុខជានិច្ច ហើយដែលសំខាន់នោះគឺ... ការចងចាំគ្រាន់តែជាចំណែកមួយតូចក្នុងជីវិតប៉ុណ្ណោះ មិនមែនក្នុងជីវិតទាំងមូលរបស់យើងនោះទេ៕
0 comments:
Post a Comment