គតិបណ្ឌិត

ល្បែង ស្រី ស្រា គិតៗទៅប្រសើរជា ភាពក្រខ្សត់


អ្នកចង់ដឹងទេថា ល្បែង ស្រី ស្រា វាប្រសើរជាង ភាពក្រខ្សត់ត្រង់ណាខ្លះ?
តោះនាំគ្នាអាចកិច្ចសន្ទនារវាង ចារុដា (ចៅហ្វាយ) និង មេត្រី (កូនចៅ) ស្តីអំពី ល្បែង ស្រី ស្រា បន្តិចមើល!
  • -ចារុដា៖ ជា​និច្ចកាល ឮ​តែ​ល្បែង ស្រី​និង​ស្រា មេត្រី កាលណា​ទើប​ឯង​ផ្លាស់?
  • +មេត្រី៖ ជម្ងឺ​ឆ្កួត​របស់​ខ្ញុំ ស្លូត​បូត​ជា​ទី​បំផុត មិន​ដូច​គេ​ស្មាន​នោះ​ទេ។ ល្បែង​បង្រៀន​យើង​នូវ​ភាព​ហី​មិន​អើ​ពើ ឲ្យ​ចេះ​លាត​បើក​ដៃ ហើយ​មើល​យ៉ាង​សប្បាយ​រីករាយ ភ្នំ​មាស​មួយ​គំនរ​វា​រលាយ​បាត់​ទៅៗ ជា​ចំហាយ​ហាក់​ដូច​ជា​ដំណក់​សន្សើម​ត្រូវ​កំដៅ​ថ្ងៃ។ កាន់​ផ្ទាល់​នូវ​កូន​ឡុក​ឡាក់ ធ្វើ​ឲ្យ​លូត​លាស់​ការ​សញ្ជប់​សញ្ជឹង​ពិចារណា។ ការ​ប្រុង​ប្រយ័ត្ន​លើ​ស្នៀត​ខូច​របស់​អ្នក​លួច​បន្លំ សម្រួច​ភ្នែក និង​ការ​ចេះ​ដឹង​របស់​មនុស្ស។ ការ​ប្រថុយ ធ្វើ​ឲ្យ​កម្រើក​រំជួល​សេចក្ដី​ក្លាហាន។ ការ​ចំណេញ បញ្ឆេះ​ទំនុក​ចិត្ត​លើ​ខ្លួន​ឯង រី​ឯ​ការ​ចាញ់​ខាត​បង់ បង្រៀន​នូវ​ការ​មិន​រវីរវល់​អើ​ពើ​យ៉ាង​រីក​រាយ​ជា​ទី​បំផុត។ ចុះ​រី​ឯ​ស្រីៗ? ស្រឡាញ់​ស្រីៗ ជា​សកម្មភាព​គ្មាន​ស្វែង​ចង់​បាន​ប្រយោជន៍ ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​បរិសុទ្ធ​ស្អាត​នូវ​មនោសញ្ចេតនា​មិន​រក​ផល​កម្រៃ។ ស្រីៗ​ស្រឡាញ់​យើង​ផ្ដល់​មក​ឲ្យ​យើង​នូវ​គំនិត​សប្បាយ​មួយ​ប្រភេទ​លើ​ខ្លួន​យើង។ ស្រីៗ​ខ្ពើម​យើង ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​នឹក​ឃើញ​ថា​យើង​គ្មាន​តម្លៃ​ធំ​ដុំ។ គុណ​ភាព​ពិសេស​បន្តិច​បន្តួច​ដែល​ខ្ញុំ​មាន​សេស​សល់​ពី​នោះ​ទាក់​ទង​ទៅ​នឹង​អបាយ​មុខ​របស់​ខ្ញុំ​ទាំង​អស់ លោក​ម្ចាស់!
  • -ចារុដា៖ ចុះ​ជា​មួយ​ស្រា ឯង​យ៉ាង​ដូច​ម្ដេច​ដែរ?
  • +មេត្រី៖ ច្រើន​លើស​ជាង​នេះ ថែម​ទៀត។ ជំនឿ​លើ​អ្នក​ដទៃ ហើយ​និង​ជំនឿ​លើ​ខ្ញុំ​ខ្លួន​ឯង ការ​ភ្លេច​នូវ​ទុក្ខ​សោក​របស់​ខ្ញុំ ការ​សម្រាក​នៃ​ចំណង់​របស់​ខ្ញុំ។ ស្រា​មើល​ខ្លួន​មនុស្ស​ច្រណែន​ប្រចណ្ឌ​ឲ្យ​ជា បំភ្លឺ​អ្នក​មាន​ទុក្ខ​សោក មិន​តែ​ប៉ុណ្ណោះ ស្រា​ផ្ដល់​លំអ​ដល់​មនុស្ស​រូប​អាក្រក់ ហើយ​និង​យុវវ័យ​ដល់​ព្រឹទ្ធាចារ្យ។ ស្រា​ផ្ដល់​មនុស្ស​ឯកោ នូវ​មិត្ត​ដែល​មាន​ចិត្ត​ស្រឡាញ់​ពោរពេញ​ច្រើន​ថែម​ទៀត។ ស្រា​ផ្ដល់​គំនិត​ដល់​មនុស្ស​អស់​សង្ឃឹម ផ្ដល់​សេចក្ដី​សប្បាយ​ដល់​អ្នក​ព្រួយ ផ្ដល់​សន្តិភាព​ដល់​អ្នក​មាន​ចិត្ត​ព្រួយ​បារម្ភ។ បើ​សិន​ជា​គ្មាន​លោក​ម្ចាស់​ទេ ដោយ​ឥត​រារែក ខ្ញុំ​និយាយ​ថា​ស្រា​ជា​មិត្ត​យ៉ាង​ប្រាកដ​ប្រជា​របស់​ខ្ញុំ​ហើយ។
  • -ចារុដា៖ ស្ដាប់​ឯង​និយាយ​ទៅ​ ឮ​ដូច​ជា​មាន​ត្រូវ នៅ​ក្នុង​ការ​និយាយ​ខុស​របស់​ឯង​ដែរ។ កាល​ណា​ឯង​ស្រវឹង ឯង​យក​អ្នក​ដែល​ឯង​ជួប​ទាំង​ប៉ុន្មាន​ជា​មិត្ត។ មិត្ត​ឯង​ទាំង​អស់​នោះ ប្រហែល​ជា​មាន​តម្លៃ​គ្រាន់​បើ​ជាង​មិត្ត​កាល​អញ​នៅ​មាន​ទ្រព្យ ពី​ព្រោះ​ថា សេចក្ដី​ក្រ​ខ្សត់​បាន​មក​ដណ្ដើម​យក​ពី​អញ​អស់​ទៅ​វិញ។ អញ​មិន​និយាយ​ឲ្យ​ឯង​ទេ មេត្រី ពី​ព្រោះ​ឯង​នៅ​ភក្ដី​នឹង​អញ តាំង​ពី​អញ​វិនាស​ហិន​ហោច​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ​អស់​ទៅ។
(ដក​ស្រង់​ចេញ​ពីរឿង ​រទេះ​ដី​ឥដ្ឋ ដោយ ក្សត្រ​ក្លឹង្គ បក​ប្រែ​សម្រួល​ពី​ភាសា​បារាំង​ដោយ នួន​ កន)

0 comments:

Post a Comment

Powered by Blogger.